საქართველო ღვინის აკვანი

როდესაც  საუბარია ქართულ კულტურასა და ადათ-წესებზე, შეუძლებელია ყურადღების მიღმა დარჩეს ქართული ღვინო, მისი დაყენებისა და შენახვის ტექნოლოგიები. აქ მოცემული ინფორმაცია, არ არის სავაჭრო პროსპექტი, მხოლოდ იმისთვისაა, რომ გაგაცნოთ და ჩვენ კრიპტო საზოგადოებას წარმოდგენა შეუქმნათ ქართული ღვინის წარმოების მდიდარი ტრადიცის შესახებ.

საქართველოში ქვემო ქართლში გათხრების შედეგად,  სოფელ შულავერთან აღმოაჩინეს თიხის, დიდი ზომის საღვინე ჭურჭელი, ქვევრი, რომელშიც იყო ღვინის ყურძნის წიპწები და ნარჩენი, გამოკვლევების შედეგად დაადგინეს რომ ეს ნარჩენი 8000 წლისაა და სხვა ქვეყნებში აღმოჩენილ ღვინის ასაკს ბევრად აღემატება, აქედან გამომდინარე არის საქართველო ღვინის აკვანი.

საქართველო ღვინის აკვანი

როდესაც  საუბარია ქართულ კულტურასა და ადათ-წესებზე, შეუძლებელია ყურადღების მიღმა დარჩეს ქართული ღვინო, მისი დაყენებისა და შენახვის ტექნოლოგიები. აქ მოცემული ინფორმაცია, არ არის სავაჭრო პროსპექტი, მხოლოდ იმისთვისაა, რომ გაგაცნოთ და ჩვენ კრიპტო საზოგადოებას წარმოდგენა შეუქმნათ ქართული ღვინის წარმოების მდიდარი ტრადიცის შესახებ.

საქართველოში ქვემო ქართლში გათხრების შედეგად,  სოფელ შულავერთან აღმოაჩინეს თიხის, დიდი ზომის საღვინე ჭურჭელი, ქვევრი, რომელშიც იყო ღვინის ყურძნის წიპწები და ნარჩენი, გამოკვლევების შედეგად დაადგინეს რომ ეს ნარჩენი 8000 წლისაა და სხვა ქვეყნებში აღმოჩენილ ღვინის ასაკს ბევრად აღემატება, აქედან გამომდინარე არის საქართველო ღვინის აკვანი.

საქართველო ღვინის სამშობლო

ქვევრის ღვინის დაყენების უძველეს ქართულ მეთოდს მსოფლიოში ანალოგი არ გააჩნია. მეცნიერულად დადასტურებულია, როგორც უძველესი ტექნოლოგია და საქართველო მსოფლიო მასშტაბით ოფიციალურად აღიარებულია ღვინის სამშობლო ქვეყნად, რომელსაც ღვინის დაყენების ყველაზე ცოტა 8000 წლის უწყვეტი ტრადიცია აქვს, გარდა ამისა ეს მეთოდი ბუნებრივი და ეკოლოგიურად სუფთაა.

ის წიპწები, რომელიც არქეოლოგიური გათხრების შედეგად საქართველოშია აღმოჩენილი, მიეკუთვნება მსოფლიოში ყველაზე ადრეული, მინიმუმ 8 ათასი წლის წინანდელი კულტურული ვაზის სახეობას. ის გამოიყვანეს ველური ვაზის კულტივირების შედეგად და ეს პროცესი მიმდინარეობდა იქ, სადაც ველური ვაზი ბუნებრივად იზრდებოდა და საქართველო სწორედ ამ არეალში შედის.

კახეთში მდებარე ალაზნის ველი 100 კილომეტრზე გადაჭიმული უწყვეტი ვენახია და როგორც მეცნიერები ადასტურებენ ამ ვენახს უკვე დაახლოებით 8 ათასი ან მეტი წლის განმავლობაში უწყვეტად უვლიდნენ ამ მიწაზე მცხოვრებ ქართველ მევენახეთა თაობები.

საქართველო ერთ-ერთი უმდიდრესი ქვეყანაა ვაზის ჯიშების რაოდენობით. მსოფლიოში ცნობილი 4, 000 ვაზის ჯიშიდან 525 ქართულია. ეს ქართველი მევენახეების ათასწლეულების გამოცდილების ნაყოფია.

საქართველო - ღვინის სამშობლო

ქვევრის ღვინის დაყენების უძველეს ქართულ მეთოდს მსოფლიოში ანალოგი არ გააჩნია. მეცნიერულად დადასტურებულია, როგორც უძველესი ტექნოლოგია და საქართველო მსოფლიო მასშტაბით ოფიციალურად აღიარებულია ღვინის სამშობლო ქვეყნად, რომელსაც ღვინის დაყენების ყველაზე ცოტა 8000 წლის უწყვეტი ტრადიცია აქვს, გარდა ამისა ეს მეთოდი ბუნებრივი და ეკოლოგიურად სუფთაა.

ის წიპწები, რომელიც არქეოლოგიური გათხრების შედეგად საქართველოშია აღმოჩენილი, მიეკუთვნება მსოფლიოში ყველაზე ადრეული, მინიმუმ 8 ათასი წლის წინანდელი კულტურული ვაზის სახეობას. ის გამოიყვანეს ველური ვაზის კულტივირების შედეგად და ეს პროცესი მიმდინარეობდა იქ, სადაც ველური ვაზი ბუნებრივად იზრდებოდა და საქართველო სწორედ ამ არეალში შედის.

კახეთში მდებარე ალაზნის ველი 100 კილომეტრზე გადაჭიმული უწყვეტი ვენახია და როგორც მეცნიერები ადასტურებენ ამ ვენახს უკვე დაახლოებით 8 ათასი ან მეტი წლის განმავლობაში უწყვეტად უვლიდნენ ამ მიწაზე მცხოვრებ ქართველ მევენახეთა თაობები.

საქართველო ერთ-ერთი უმდიდრესი ქვეყანაა ვაზის ჯიშების რაოდენობით. მსოფლიოში ცნობილი 4, 000 ვაზის ჯიშიდან 525 ქართულია. ეს ქართველი მევენახეების ათასწლეულების გამოცდილების ნაყოფია.

საქართველოში ღვინის უძველესი ტრადიციაა მსოფლიოში

აქ აღმოაჩინეს უძველესი ღვინის მჟავა და აქ პირველად მოაშენეს კულტურული ვაზი, ამ აღმოჩენას მოწმობს 2017 წლის 13 ნოემბერს ამერიკული მეცნიერებათა ეროვნული აკადემიის სამეცნერო ჟურნალში გამოქვეყნებული სტატია „Early Neolithic wine of Georgia in the South Caucasus“ („საქართველოსადრეულინეოლითურიღვინოსამხრეთკავკასიიდან“).https://www.pnas.org/doi/10.1073/pnas.1714728114 რომელიც, ამ აღმოჩენას მიეძღვნა და მასში ყველაფერი დეტალურადაა აღწერილი.

საქართველოში არსებული ყურძნის ორიგინალური 525 ჯიშიდან 437 ჯერ კიდევ იზრდება, თუმცა, ძალიან ცოტამ იცის, რომ ღვინის წარმოების უძველესი ტრადიციები საქართველოს თითქმის ყველა ოჯახში ჯერ კიდევ ცოცხალია და ჩვენ ისევ ვაგრძელებთ წინაპრებისტრადიციებთ ღვინის დაყენებას.

ქართული ტრადიციის თანახმად, როდესაც მეომარი ომში მიდიოდა უბით მიჰქონდა თან ვაზის რტო რათა მისი სიკვდილის შემდეგ როგორც ახალი სიცოცხლე ვაზი აღმოცენებულიყო, შემოსევების დროს მტერი ყველაფერს ანადგურებდა და არც ვენახებს ინდობდა, რადგან ღვინო ჩვენთვის ჩვენ სარწმუნოებასთან და იესოს სისხლთან ასოცირდება, ამიტომ ყველანაირად ცდილობდნენ ჩვენი წინაპრები, რომ არც ღვინო და არც სარწმუნოება არ დაეკარგათ.

ქართული ტრადიციული ღვინის დამზადება

რა თქმა უნდა, საქართველოში ღვინის დასამზადებლად თანამედროვე მეთოდსაც მივმართავთ ხოლმე, თუმცა არ ვივიწყევთ ძველ მეთოდს. თანამედროვე  მეთოდები ყველასათვის ცნობილია, ამიტომ მოგიყვებით ძველი მეთოდით ღვინის დამზადების ტრადიციას.

ყურძნის მოსავლის აღება საქართველოში ძირითადად იწყება სექტემბერში და გრძელდება შემოდგომის დამთავრებამდე. ყურძენი დაკრეფის შემდეგ მოგვაქვს სათავსოში, რომელსაც ქართველები მარანს (ღვინის დასაყენებელი და შესანახი ნაგებობა) ვეძახით, შემდეგ საწნახელში (ყურძნის დასაწური ჭურჭელი) იწურება ღვინო, რომელსაც ნავის ფორმა აქვს,არის ხის ან დიდ ქვაში გამოთლილი, რომელსაცყურძნის წვენის გამოსასვლელად აქვს ღარი.ამ საწნახელში ვდგებით და ფეხების მოძრაობით ვტკეპნით და ვჭყლიტავთ ყურძნის მტევნებს, წვენი ღარში ჩაედინება და მისი მეშვეობით სპეციალურ არხებით ან მილებით მიედინება მიწაში ჩაფლულ თიხის ჭურჭელში, რომელსაც ქვევრი ჰქვია და რომლის მოცულობა სამიდან 8000 ლიტრამდე აღწევს.

ერთ-ერთი მეთოდით, ქვევრში წვენთან ერთად  ვყრით ყურძნის ნარჩენებს, ამ მეთოდით დაყენებულ ღვინოს განსხვავებული არომატი და მაღალი შემცველობის ალკოჰოლი აქვს, ხოლო მარტო წვენზე დაყენებული ღვინო გამოდის შედარებით სხვა არომატის და ნაკლები ალკოფოლის შემცველობისაა, დასალევადაც უფრო მსუბუქია.

როდესაც ქვევრი აივსება ყურძნის წვენით და ნარჩენებით, თავზე ეფარება ქვის საფარი, რათა არ მოხდეს დაბინძურება. ამის შემდეგ იწყება დუღილის პროცესი, რომელიც 10 დან 14 დღედე გრძელდება, დუღილის პროცესში,დღეში მინიმუმ 4 ჯერ მაინც უნდა მოხდეს ღვინის მორევა, რათა არ გაფუჭდეს და არ დაძმარდეს ღვინო, ამასთან მნიშვნელოვანია ტემპერატურის კონტროლი, სწორედ ამიტომაა ქვევრი მიწაში ჩარგული, რათა ზუსტად ის ტემპერატურა შეინარჩუნოს რაც საჭიროა საუკეთესო და მაღალი ხარისხის ღვინის მისაღებად.

ქვევრი

ქვევრი

ქვევრს აქვს ისეთი ფორმა, რითაც ხდება მასში არსებული წვენის და ყურძნის ნარჩენების შემდგენაირი განაწილება: პირველ დონეზე, ანუ წვერში რაც ყველაზე ღრმადაა მიწაში ჩაფლული არის წიპწის დონე, შემდეგ მოსდევს დაწნეხის დონე, შემდეგ ბუნებრივი დაწნეხის დონე, შემდეგ დუღილის დონე და ქვევრის ყელში დუღილის ზედა დონე, დუღილის დასრულების შემდეგ ქვევრის თავი ილუქება ჰერმეტულად.

ამის შემდეგ იწყება ქვევრის სასწაული, რომელიც  ყურძნის წვენს ღვინოდ აქცევს, ვინაიდან ქვევრი მიწაში არის ჩარგული, ზუსტად იმ ტემპერატურას ინარჩუნებს რაც საჭიროა მაღალი ხარისხის ღვინის დასაყენებლად და გამოარჩევს ქვევრის ღვინოს სხვა ყველა წესით დამზადებული ღვინისგან.

ქვევრი ილუქება რამდენიმე თვის განმავლობაში, დაახლოებით მარტის დასაწყისამდე, ქვევრის გახსნის შემდეგ ხდება ღვინის გადაღება სხვა ჭურჭელში ყველაზე მისაღები არის მინის ჭურჭელი, ხოლო შემდეგ კი იწყება გადაღების მოქმედებები, ღვინო იმდენჯერ უნდა გადაიღოს მეღვინემ სანამ ბოლომდე არ დაწმინდავდება და არ ექნება საუკეთესო გამჭირვალობა, შემდეგ კი ისხმება ბოთლებში და ილუქება. დარჩენილი ნარჩენით კი  იხდება არაყი, რომელსაც ჭაჭას ვეძახით.

ქვევრის ღვინის დაყენების ქართულ ტრადიციულ მეთოდს 2013 წელს იუნესკოს (UNESCO) არამატერიალური კულტურული მემკვიდრეობის ძეგლის სტატუსი მიენიჭა.

მარანი

საქართველოში სწორედ ესეთი მარნებია, მიწაში ყელამდე ჩარგული ქვევრებით, სადაც საუკუნეების მანძილზე გამოიყენება ტრადიციული, ეროვნული ღვინის დაყენების მეთოდი და დღესაც უცვლელად არის შემორჩენილი მისი დამზადების ტრადიცია. ქვევრის ღვინოს აქვს უნიკალური თვისებები და გამორჩეული გემო, რაც მას გამოარჩევს თანამედროვე მეთოდებით დამზადებული ღვინისგან, სწორედ ამ უნიკალური და გამორჩეული გემოს წყალობით მოიპოვა მან პოპულარობა.

ასე გავრცელდა მსოფლიოში ღვინო საქართველოდან რაც კიდევ ერთხელ ამტკიცებს რომ საქართველო ღვინის აკვანია

ka_GEGeorgian